Trupe Crvene armije i partizanskih jedinica oslobodile su 20. oktobra 1944. godine Beograd. U neposrednim borbama za oslobođenje Beograda u jedinicama Crvene armije poginuo je 961 borac, a 1.100 ranjeno, dok je u jedinicama Narodnooslobodilačke vojske poginulo 2.994 boraca, a 3.379 ranjeno.
Oslobođenjem Beograda ubrzao se proces oslobođenja cele Jugoslavije, a time su stvorene i pretpostavke da Beograd po prvi put bude glavni grad svih naroda Jugoslavije, a ne prestonica velikosrpske imperijalne politike. Pet decenija nakon oslobođenja Beograda desio se raspad Jugoslavije i Beogradom je ponovo zavladao duh velikosrpske politike i on je postao utočište onih snaga i ideja koje su poražene u antifašističkoj borbi tokom Drugog svetskog rata.
Oslobođenje Beograda, kao veliki istorijski datum, danas se u Srbiji koristi za promociju ruskih imperijalnih ambicija na Balkanu, dok politička elita u Srbiji to koristi u dnevnopollitičke svrhe. Ove sitne marionete, kao eksponenti domaćeg monopolističkog kapitala, gojeni da se dodvoravaju svim imperijalističkim metropolama, u sadašnjem trenutku se svesrdno trude da kolaboriraju sa imperijalističkom klikom u Moskvi.
Paralelno sa vladom i najreakcionarnije snage u Srbiji, od tzv. demokratske desnice, do ultranacionalista i fašista, pokušavaju postati peta kolona ruskim imperijalistima kako bi ojačali svoje oslabljene pozicije.
Stavljanje u službu, ili posredno pomaganje imperijalistima da ostvare svoje imperijalne ciljeve, u direktnoj je suprotnosti sa osnovnim interesima naroda Srbije, i otvoreni čin kolaboracije sa savremenim kolonizatorima, bilo da oni dolaze sa Istoka ili Zapada.
Prema priznanju predstavnika samog režima, stepen siromaštva u Srbiji je u 2009. godini zabeležio porast i sada je 9,2 odsto ljudi siromašno. Kao najugroženije grupe su definisani deca do 14 godina, stariji od 65 godina, nezaposleni, romska populacija i žene. Zato krajnje licemerno deluju akcije, poput Štrajkom glađu protiv gladi, inicirane od samog režima – od onih koji su izraz odnosa koje proizvode samu glad. Jasna je namera da se ovakvim i sličnim akcijama postigne zamagljivanje pravih izvora bede i smiri naezadovoljstvo siromašnih i obespravljenih slojeva. Raznim akcijama “solidarnosti”. uz svakodnevno jačanje represije, režim pretećiporučuje gladnima: Idite na kazane a ne na ulice, dok još ima kazana!